4 jan. 20164 minuten om te lezen

Calvi dell’umbria.

Bijgewerkt op: 12 jan. 2021

Afstand vanuit Poggiolo 7 minuten met de auto, 40 minuten lopen. Via het bos 60 minuten. Calvi dell’umbria is een gezellig dorp, gelegen op 416 m boven de Tiber vallei. Voor mij mag Calvi zeker in het rijtje komen te staan van "borgo pìu bello" - de mooiste dorpen. Het stadje heeft een middeleeuws uiterlijk en ligt op 4 km van Vista sull’oliveto. Het is zeker de moeite waard om het te bezoeken en er eens doorheen te lopen.

Calvi staat bekend als “Porta felice dell’ Umbria “(de gelukkige poort van Umbrië) en is gelegen in een oase van rust, op de grens tussen Lazio en Umbrië. De naam Calvi, wat kaal betekent, komt waarschijnlijk van een oud Romeins volk, “de mensen van Calvia” die hun naam gaven aan het kasteel wat af te leiden is aan de rijke archeologische vondsten, altaren, sarcofagen, inscripties, standbeelden en munten die verspreid lagen in de grond. Volgens anderen, gaat de oorsprong terug naar de tijd van de barbaarse invasies. Het kasteel werd gebouwd op een steile rots (Carbium) om zo aan de barbaren te kunnen ontsnappen.

De geschiedenis is voor een groot deel verweven aan de figuur San Pancrazio, de beschermheilige van Calvi, het symbool van vrijheid voor de inwoners en fervent verdediger van het kasteel.

In de Romeinse tijd was Calvi een bolwerk en een verblijf van vele persoonlijkheden. De gevel van de belangrijkste kerk van Calvi werd ontworpen door de architect Fuga evenals de fresco’s in de nabijgelegen Palazzo Calzabini. Vandaag de dag bezit de kleine middeleeuwse stad nog steeds de prachtige Palazetti daterend uit de 18de eeuw.

Calvi is ook de stad van kerststallen en muurschilderingen (murales) wat niet verwonderlijk is. Calvi ligt immers in een diep religieus land, in een provincie die de thuisbasis is van Sint Franciscus en waar er geen gebrek is aan bewijs van het mysterie van de geboorte van Christus. Zo vind je in de San Antonio kerk in Calvi, de bekende en meest waardevolle kribbe bestaande uit 30 terracotta figuren, gemaakt door de broers Massimo en Raffaele da Montereale in 1546. Je kunt een rondleiding krijgen door het oude klooster van de Orsoline zusters (Il Monastero delle Suore Orsoline).

De 82 muurschilderingen laten de oude straten herleven in de tijd van de pracht en praal van de Middeleeuwen en de Renaissance. Veel lokale architecten hebben de vele historische gebouwen hersteld, waarna getalenteerde artiesten, liefdevol bijgestaan door de bevolking, prachtige decoraties en fresco’s hebben aangebracht op de gevels, allen geïnspireerd op de geboorte van Christus. Hierdoor zijn de afbeeldingen een opeenvolging geworden van verschillende interpretaties op dit verhaal. Het zijn lichtende voorbeelden van liefde, niet alleen voor kunst, maar ook voor religie.

Als je Calvi uitrijdt en de weg neemt richting Magliano Sabina zie je aan de rechterkant, de Convento di Fra’Elia degli Apostoli di dio. Het is een bedevaartoord die door vele wordt bezocht omdat Fra’Elia, een priester met een stigmata, over bijzondere krachten beschikt en voor genezingen zou kunnen zorgen. Meer info vind je op www.apostolididio.it. Vandaag de dag telt Calvi dell’Umbria 2000 inwoners.

Museum en rondleiding door het Orsoline klooster en een bezoek een aangrenzende kerk met daarin de monumentale kerststal uit de 6de eeuw. Het museum bevat schilderijen van o.a. Sassoferrato, Agostino Masucci, Camillo Angelucci, Paolo Nerocci, Calisto Calisti en er hangt zelfs een Breugel. Monastero delle orsolinevia, via del monastero 1, 05023 Calvi dell’Umbria Geopend op zaterdag en zondag van 10.30u tot 12.30u en van 16.00u tot 19.00u (juni, juli, augustus van 17.00u tot 20.00 u) Entree € 2,00, kinderen € 1,50

Il monastero delle Suore Orsoline Het Orsolone-klooster, bewoond tot 1991, behoord tot een van de hoogtepunten van het historische centrum. De originele kern van de hele structuur is Palazzo Ferrini, dat nu het gemeentehuis huisvest en de plaatselijke museum. Dit gebouw werd in 1606 gebouwd door door de magister Martin Melle uit Lugano, en bewoond door de in Calvi geboren Demofonte Ferrini, een belangrijke notaris van de eerwaarde Apostolisch Kamer van Rome. In zijn testament stelde Ferrini vast dat zijn paleis, ten tijde van het uitsterven van zijn directe afkomst, eigendom werd van de gemeenschap van Calvi en dat er een vrouwelijk klooster gesticht moest worden, wat ook gebeurde in 1715. Boven het toegangsportaal in de ashlar staat nog steeds het embleem van deze familie.

In 1717 werd het klooster, toentertijd bewoond door de benedictijnse nonnen van Narni, in 1718 onmiddellijk vervangen door de Ursulinen van Rome. Tussen 1720 en 1728 werd de verbindende vleugel tussen het paleis en de oude kerk van S. Paolo gebouwd, (het huidige Santa Brigida ) ontworpen door de jezuïet vader Gregorio. Tussen 1731 en 1732 werd de muur van de grote tuin gebouwd, een project van architect Raimondo Bassi en van de Romeinse bouwmeester Antonio Guidi.

Tussen 1739 en 1743 was er de interventie voor het bouwen van het Ursuline-klooster door de pauselijke architect Ferdinando Fuga. Het oorspronkelijke project, waarvan er nog steeds tekeningen bewaard zijn gebleven in het Nationaal Instituut voor Graphics in Rome, was onder meer de uitbreiding van het klooster met de bouw van een groot gebouw met vier vleugels rond een centrale binnenplaats terug te vinden. Slechts één werd werkelijk voltooid, alsmede de bouw van het grote koor en het houten kruisbeeld en de transformatie van de oude kerk van St. Paul in de nieuwe kerk van S. Brigida met de originele geveloplossing die ook het aangrenzende oratorium van Sint-Antonius omvat.

De kloosterkeukens zijn zeer charmant, perfect bewaard gebleven en tegenwoordig opgenomen in de museumtour: in deze grote serviceruimtes in de kelders van zowel Palazzo Ferrini als de nieuwe vleugel van het klooster lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. De grote tanks voor het verzamelen van regenwater met toiletten die eraan verbonden zijn, de schuur en de Carbonara (houtskoolmakerij) , de molen, de "kamers voor brood, kaas en specerijen," de twee grote ovens, de keuken en de oliewinkel vertelt ons over het dagelijks leven van dit grote klooster, georganiseerd als een kleine zelfvoorzienende microkosmos.