top of page

Blogs 

Foto van schrijverHeleen Sloots

Het corona virus III. Het dagelijkse leven in quarantaine.

Donderdag 12 maart. Vandaag begint weer een nieuwe dag. Voor Ed is het zijn 1ste dag.

We bespreken wat we vandaag gaan doen. Al gauw is het onderwerp boodschappen. Toevallig hadden we met een vriendin in Nederland zitten appen. Ze grapte of we al aan het hamsteren waren. "Hamsteren?! "zeg ik. "Nee joh. Kom op!!! Waarom!? Alle winkels worden gewoon nog bevoorraad. Dus, waarom zou ik? Ik haal alles liever vers en vaak beslis ik 's morgens pas wat ik die dag eet." En natuurlijk is mijn voorraadkast niet leeg. Maar hij is alleen gevuld met het hoogst noodzakelijke. Maandag heb ik nog boodschappen gehaald voor het ontbijt en de diners voor de gasten die zouden komen. Dus ook mijn koelkast is gevuld voor zeker een week.

Maar toch. Ed begint te twijfelen. Stel dat de Italianen in paniek raken en wel massaal gaan hamsteren? Dan lopen wij straks tegen lege schappen aan en zijn alleen de dure producten nog maar te koop die niet heel gewild zijn. Het kan geen kwaad wat extra pasta, diepvriesgroente en vlees in huis te halen.

Oke. Hij heeft denk ik wel gelijk.

Ik download het papier en vul het in voor als we onderweg controle krijgen. Op die manier kunnen we verantwoorden waar we heen gaan. We gaan eerst naar Calvi want ik had broodjes besteld bij de bakker voor het ontbijt. Ik moet deze natuurlijk wel gaan ophalen.

Onderweg naar Calvi komen we 1 jogster tegen. Verder is het zeer rustig op de weg. Als we in Calvi komen zien we gelukkig iets meer beweging. Slechts 1 van ons mag gaan winkelen. De andere moet buiten of in de auto wachten. Ed gaat de broodjes ophalen bij de minimarket en ik loop even het pleintje rond. Ik zie allerlei papieren aan de gevels hangen. Ik loop erheen om ze te lezen.




De bank is vanaf vandaag alleen nog maar open op maandag-woensdag en vrijdag en alleen maar van 9.00 tot 13.00u Dat geldt ook voor het postkantoor. De bloemen winkel is helemaal gesloten en gaat niet open voor 3 april. Zij moet het met name hebben van de begrafenissen. Maar aangezien begraven en bruiloften verboden zijn nu, heeft ook zij niks te doen. Ik snap dat ze dan maar dicht blijft. Dan loop ik naar de bar. Ook deze zit potdicht?! En ik dacht dat die open zouden blijven. Maar ook hier hangt een aanplakbiljet. Ik ga de website van de comune maar even raadplegen. Ik lees daar dat sinds vandaag alle winkels, kappers, bars, restaurants etc etc, nu ook volledig gesloten zijn. De enige die open mogen blijven zijn de apotheken, tabakzaken en de supermarkten. Banken en postkantoren hebben een beperkte openingstijd opgelegd gekregen. Oh jeetje, denk ik, het wordt steeds heftiger.

Ed komt teruggelopen met de broodjes. "En..."vraag ik. "Hoe was het daar binnen?" "Nou", zegt Ed, "je merkt dat ze allebei wel in paniek zijn. Ze zijn van top tot teen ingepakt. Ze hebben allebei handschoenen aan en mondkapjes voor en de 1 meter afstand wordt strikt in de gaten gehouden. Je merkt dat ze niet happy zijn dat iedereen bij hun binnen kan lopen waarmee ze hun eigen gezondheid op het spel zetten. Zo beleven hun het."

We stappen de auto in en gaan op weg naar Magliano sabina, naar de dichtst bijzijnde grotere supermarkt.

Eenmaal bij de supermarkt is het mijn beurt om naar binnen te gaan. Ik ben heel benieuwd wat ik ga aantreffen. Zijn de vakken nog vol of is de paniek toegeslagen?

Ik ontsmet mijn handen, en neem een winkelwagentje en wil naar binnen rijden. Daar word ik al staande gehouden door een ingepakte dame. Ik moet even wachten want ze kan de meter afstand niet garanderen. Ik wacht dus netjes tot ik binnengelaten wordt. Eenmaal binnen moet ik mijn handen weer reinigen met alcohol en kun ik handschoenen pakken.Iedereen die ik zie, draagt een mondkapje en sommige ook handschoenen. Niet die ik aan heb en zojuist gratis heb gekregen. Ik begin me behoorlijk bezwaart te voelen. Oh jee, wat zullen die mensen nu wel niet van me denken? Zelf ben ik anti mondkapjes, tenzij je zelf echt iets mankeert, verkouden bent of besmet of als je tijdens je werk risico loopt. Hetgeen ik dan denk is; "jeetje, kijk dit nou. Iedereen die hier rondloopt is besmet of verkouden! Ben ik wel veilig hier.? " Ik begrijp dat de mensen die een mondkapje dragen juist het tegenovergestelde zullen denken; "moet je dat mens zien. Ze heeft geen mondkapje voor. Wil ze ons besmetten of zo? " Ik ben even volledig in de war. Kan ik eigenlijk wel naar binnen?

Ik voel me kip lekker en heb echt nul verschijnselen van verkoudheid!


Ik besluit dus toch maar mijn boodschappen te gaan doen. Ik probeer de meter afstand te bewaren. Dat betekent wel dat ik soms wat langer stil sta met mijn winkelwagentje omdat er geen mogelijkheid is om voorbij te rijden. Maar goed. Dat zij zo. Ik heb per slot van rekening alle tijd.

Bij de vleeswaren en de kaas is het opvallend druk. De schappen zijn overal goed gevuld en slechts bij de pasta is er 1 vak helemaal leeg. Maar dat product was dan ook in de aanbieding. Dan kom ik bij de kassa. Ook hier houd ik afstand. Als ik mijn spullen op de band heb gelegd komt er een oudere vrouw met haar handen vol met boodschappen naar de band gelopen en leg haar boodschappen daar neer. Ze is op nog geen 10 cm afstand van mij. Ik schrik een beetje. Ook zij draagt geen mondkapje. De kassière merkt het ook op en sommeert de vrouw de spullen weer weg te pakken en op haar beurt te wachten.

Eindelijk sta ik weer buiten met een wagen vol houdbare en diepvries producten in geval dat er toch de pleuris uit gaat breken. Wij zullen voorlopig niet verhongeren. Ik hoef voorlopig ook de supermarkt niet meer in. Ik ben er nu al helemaal klaar mee,

Op de een of andere manier voel het gewoon alsof je een misdadiger ben. Alsof ik anderen in enorm gevaar breng met mijn aanwezigheid. En zelf merk ik dat ik iedereen ook met argwaan aankijk bang dat iemand met een mondkapje besmet is en mij elk moment kan aansteken. Ik moet dit niet gaan opzoeken.

Beter is het dat ik veilig blijf zitten op mijn ijzig stille eilandje waar ik nog geen mug kwaad kan doen. Alles beter dan dit.

We moeten nog 1 supermarkt af, want Ed wil afbak stokbroodjes hebben. Nu is het zijn beurt.

Ik ga ondertussen wat foto's maken "van de stilte".

Ondanks dat het inmiddels bijna 13.00u en pranzo tijd is, zie je geen kip op de weg. Het doet me denken aan de autoloze zondagen in 1973. Op de snelweg zie je alleen nog vrachtverkeer en af en toe een personenauto. En dat op de A1!


Ook bij deze supermarkt is het van hetzelfde laken en pak. Alleen heeft de leiding hier een mooie aanpassing gemaakt. De kassières zitten nu achter een glazen wand. Ik denk dat zij zich hierdoor wel veiliger voelen.


Met een hoofd vol indrukken rijden we terug naar huis.

Opvallend is wel dat we nergens politie zijn tegen gekomen. Ook bij de op- en afritten van de tolwegen is geen politie te bekennen. Misschien zijn er erachter dat dit ook niet nodig is, want naar mijn idee houdt iedereen zich buitengewoon goed aan de afspraken.

En misschien komt het wel door de verwijzing naar de artikels uit het wetboek van strafrecht die zijn toegevoegd in het formulier wat ongevuld moet worden als je toch je huis uit gaat. Een van die artikels zegt; een valse verklaringen wordt gezien als een misdaad tegen de volksgezondheid. Dat wil toch niemand op zijn conto hebben? Ik niet in ieder geval!


Als we thuis zijn en de boodschappen hebben opgeruimd, gaan we samen het hok van de honden verplaatsen.

En als het werk erop zit, bouwen we zelf maar een feestje in eigen tuin. Ach, is ook helemaal niet verkeerd!

En terwijl we van ons drankje genieten komt er een auto met "gemondkapte" mannen voorbij gereden en er wordt van alles omgeroepen. Het is moeilijk te verstaan wat er allemaal gezegd wordt. Het is een heel verhaal en het wordt omgeroepen terwijl ze rijden. Je verstaat daardoor maar slechts het gedeelte wat voor jouw deur wordt gezegd. Ik versta 37,5 graden, ziekenhuis en er worden allerlei telefoonnummers omgeroepen. We checken daarom maar even de pagina van de gemeente. Daar wordt vermeldt dat iedereen, maar vooral de ouderen, met symptomen van luchtweginfectie en koorts (hoger dan 37,5 ° C) wordt aangeraden om thuis te blijven en sociale contacten te vermijden en hun arts te raadplegen.


En 's avonds als we naar het nieuws zitten te kijken op nederland 1, komt er toevallig net een bericht voorbij over de hamsterwoede in Nederland. Oh oh oh...... We zijn toch ook wel een bijzonder volkje.

Gelukkig ben ik niet behept met dat gen.

128 weergaven0 opmerkingen

Comentarios


bottom of page